Roxanne Blog Suriname
Ervaringsverhaal

Zaalarts Roxanne vertelt over haar ervaring in Suriname

Auteur:
Beau van Dam

TMI sprak met Roxanne Hinnekens over haar ervaring als zaalarts op de Gynaecologie afdeling in Suriname. Dat ze daar naartoe is gegaan, is niet geheel onverwachts: “Al op jonge leeftijd wist ik dat ik arts wilde worden. Ik zag ooit een filmpje van Artsen Zonder Grenzen over ontwikkelingswerk. Dit is me altijd bijgebleven.” Het advies luidde om eerst een aantal jaren als ANIOS aan de slag te gaan. Een periode werken als zaalarts in de tropen was daarom voor haar de uitgelezen kans!

Aanpassen aan de nieuwe werkomgeving

Roxanne is in september 2019 aan de slag gegaan in het Diakonessenhuis in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. “Wat heel fijn was, is dat ik werd opgevangen door een grote groep Nederlandse zaalartsen en coassistenten. Je hebt direct een uitgebreid sociaal leven en iedereen is behulpzaam. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje.”

roxanne in ziekenhuis

Het werk zelf ervaarde ze in het begin als zwaar. Op de afdeling Gynaecologie moest ze dagen maken van 8 uur ’s ochtends tot 5 uur ’s avonds. Daarnaast draaide ze veel diensten, omdat ze op dat moment als enige buitenlandse zaalarts op de afdeling stond. Twee keer doordeweeks draaide ze een 24-uursdienst. Ze was dan oproepbaar in de avond en nacht. Ook had ze om de week in het weekend een 48-uursdienst. “Ik werd 1 à 2 keer in de nacht opgeroepen. In Suriname werken ze niet met rustdagen, dus de volgende dag stond ik weer om 8:00 uur op de afdeling.” Roxanne moest in het begin erg wennen aan de andere cultuur. De communicatie verliep soms moeilijk met de artsen. Zij communiceerden op een directe manier. “Dat komt doordat de artsen gewend zijn om hard te werken, hierdoor vinden ze het vanzelfsprekend dat je als zaalarts even hard werkt. Je moet je echt bewijzen.” Roxanne vertelt dat het daarom belangrijk is dat je sterk in je schoenen staat en dat je de tijd moet nemen om je draai te vinden.

Je hebt direct een uitgebreid sociaal leven en iedereen is heel behulpzaam. Je zit allemaal in hetzelfde schuitje.

Tripjes naar de jungle

Halverwege de periode dat ze daar werkte, kwam de COVID-19 pandemie. “Het eerste half jaar is niet te vergelijken met het tweede half jaar. Het land ging in lockdown en er gold een avondklok. Veel Nederlandse coassistenten zijn toen terug naar Nederland gegaan. Onze groep werd daardoor steeds kleiner.

eiland suriname

Door de lockdown waren de sociale activiteiten en de leuke tripjes helaas niet meer mogelijk. Toch hebben ons best gedaan om op onze eigen manier de sociale activiteiten te onderhouden.” Het land heeft veel te bieden. In de weekenden zijn er normaliter genoeg tripjes om te maken naar de jungle. “Deze binnenlandse excursies zijn zo ontzettend gaaf. Je kan gemakkelijk een heel jaar vullen met mooie tochten, excursies en sociale activiteiten. We hebben veel hikes gemaakt door de bergen, in de jungle of langs de rivier. Daar zitten hele mooie vogels. Ook hebben we veel activiteiten gedaan, zoals kanoën en ziplinen. We hebben zelfs een dag een eiland gehuurd voor ons alleen! Hier sliepen we op het strand in houten hutjes.”

Ondanks mijn lage salaris kon ik goed rondkomen in Paramaribo! Ik heb me nooit zorgen gemaakt over te weinig geld hebben.

Leven met een laag salaris

De economie in Suriname gaat niet goed. De salarissen liggen laag. “Ondanks mijn lage salaris kon ik goed rondkomen in Paramaribo! Ik heb me nooit zorgen gemaakt over te weinig geld hebben. Er bleef alleen niet veel over om te sparen.” De huisvesting heeft Roxanne vooraf online gezocht en geboekt voor de eerste drie maanden. “Het appartement deelde ik met coassistenten. Dit is wel anders dan ik gewend was, maar vond ik erg leuk! Ter plaatse kon ik heel makkelijk een huis regelen voor de overige maanden. Ik heb toen samengewoond met twee andere zaalartsen”.

huis roxanne

De eerste zes maanden heeft Roxanne naar het ziekenhuis gefietst. Dit was goed te doen, want het ziekenhuis was dichtbij haar huis. Toen ze meer nachtdiensten begon te draaien heeft ze uiteindelijk een auto gekocht. “Auto’s gaan vaak over van zaalarts op zaalarts.”

Werken op de afdeling Gynaecologie

Roxanne geeft aan dat het een hele andere manier van werken is in Suriname. “In Nederland en België ben je heel patiëntgericht. In Suriname heb je zestig patiënten op zaal. Er is geen tijd om een praatje te maken, anders loop je te veel uit. Waar hier in Nederland alles om de patiënt draait, is het daar bijna aan de lopende band werk.” Roxanne vertelt dat de pathologie van de gynaecologie overeenkomt met hier in Nederland. Wat haar opviel is dat patiënten vaak minder snel naar het ziekenhuis gaan, dus de ziekte is vaak al in een vergevorderd stadium.

Ik ga werken in een Surinaams ziekenhuis en neem mee …

In het ziekenhuis ontvang je geen doktersjas, vertelt Roxanne. “Koop vooral korte jassen met korte mouwen. Het is namelijk warm! Op de afdeling draag je een jas, broek en schoenen. Ik had een medische broek en medische schoenen mee. Het kan namelijk vies worden.” Voor de rest raadt ze aan om eigen medicatie mee te nemen. Het kan wat moeilijker zijn om het in Suriname te regelen met de verzekering. “In Suriname heb je heel veel last van muggen. Koop de muggenproducten lokaal, deze werken veel beter dan producten uit Nederland.”

What’s next

De periode in Suriname was voor Roxanne een hele bijzondere ervaring. Niet altijd even makkelijk, maar wel heel leerzaam met een groep toffe mensen. “Ik heb veel geleerd over mezelf, het vak en de cultuur. Ik ben een stuk geduldiger geworden en kan beter mijn grenzen aangeven. Op de afdeling is me veel bijgebracht over de gynaecologie. Je leert met minder middelen dezelfde diagnose te stellen. Ook ben ik mij erg gaan hechten aan de cultuur en de mensen. Het zijn mensen die veel hebben meegemaakt, maar echt genieten van het leven. Ik houd van de sfeer en ambiance. Iets wat ik zeker mis nu ik weer terug in Nederland ben!”

roxanne in kantoor drinkt thee

Wil je ook als ANIOS in Suriname werken? We hebben mogelijkheden op verschillende afdelingen binnen het Diakonessenhuis.

Bekijk de vacatures

Heb je een vraag aan een van onze medewerkers?

Bel ons dan op 020 – 510 6754

Of stuur ons een bericht via: